111 χρόνια E=mc^2

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1905 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσιεύει στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό “Χρονικά της Φυσικής”, το τέταρτο και τελευταίο μιας σειράς άρθρων του που κατέληξαν στην διατύπωση του διάσημου τύπου E = mc2.

Τα άρθρα αυτά αποτέλεσαν και τον πυρήνα της θεωρίας της σχετικότητας.
Ας θυμηθούμε το όμορφο κείμενο με την πολιτική θέση του μεγάλου αυτού σύγχρονου φυσικού, "Why socialism?"

Λαέ, θυμήσου το χώμα που πατάς λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ!

27/9/1941-27/9/2016: 75 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, που στα χρόνια της κατοχής 1941-1944 συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και οργάνωσε την αντίστασή του ενάντια στο γερμανικό φασισμό.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ενώθηκαν και πάλεψαν πλάι – πλάι, κάτω από τις δοξασμένες σημαίες μιας ενιαίας πατριωτικής απελευθερωτικής οργάνωσης, τόσο τεράστια πλήθη, που μετριούνταν σε εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια αγωνιστές και αγωνίστριες.

Το ΕΑΜ και ο στρατός του, ο δοξασμένος ΕΛΑΣ, έγραψαν ένα «νέο ’21». Ταυτόχρονα, ήταν η αφετηρία ενός μεγάλου κοινωνικού παραδείγματος όχι μόνο εθνικής απελευθέρωσης και πατριωτικού αγώνα, αλλά την ίδια στιγμή ένα φωτεινό παράδειγμα λαϊκής αυτενέργειας, μαζικής πολιτικής χειραφέτησης και κοινωνικής αλληλεγγύης, που το επωμίσθηκαν χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της χώρας.

Είναι δεδομένο ότι η αντίσταση του λαού όπως συγκροτήθηκε μέσα από το ΕΑΜ συνεχίζει να εμπνέει και να μας δίνει μαθήματα και για τους αγώνες και τα μέτωπα που ανοίγονται σήμερα.

Οι αξίες του αγώνα, της λαϊκής συμμετοχής, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της πολιτικής χειραφέτησης είναι σήμερα το ίδιο πολύτιμες όπως τότε.

ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ, ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ!

"Σιγά μην κλάψω...ΣΙΓΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΩ!"

Τρία χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα οι φασίστες της Χρυσής Αυγής και οι συνεργοί τους συνεχίζουν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι. Η ελληνική δικαιοσύνη μετά την μεγάλη αγωνία που έδειξε αρχικά για την τιμωρία τους αποδεικνύει πλέον ότι οι διώξεις αυτές δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μία προσπάθεια για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, να παγώσει δηλαδή όλο το αντιφασιστικό κίνημα που είχε ξεσπάσει μετά την δολοφονία του Φύσσα. Δεν περιμέναμε όμως τίποτα άλλο, από τη στιγμή κατά γενική παραδοχή πολλών νομικών γίνεται προσπάθεια απαλλαγής των κρατουμένων από τις κατηγορίες ηθικής αυτουργίας, και η εστίαση στη φυσική αυτουργία. Αυτό αποτελεί πολιτική επιλογή ξεπλύματος των κεντρικών πολιτικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, κάτι που υποβοηθάται από τη στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη συχνή θεσμική αναγνώριση της Χρυσής Αυγής σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και την ταυτόχρονη διατήρηση των φασιστικών μορφωμάτων μέσα στο κράτος, και ιδιαίτερα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες, αναγνωρίζουμε πως ο φασισμός, που καλλιεργείται εν μέσω κρίσης από το κεφάλαιο για να χτυπήσει τον εργαζόμενο πληττόμενο κόσμο και οποιαδήποτε μορφή οργανωμένης συγκρότησης του να διεκδικεί τα δικαιώματα του, δεν τσακίζεται από το κράτος, αλλά χρησιμοποιείται για την περαιτέρω χειραγώγηση των μαζών.

Η απάντηση της νεολαίας στο σήμερα, απέναντι στην μισαλοδοξία, τον ρατσισμό και το μίσος που της καλλιεργούν, πρέπει να περιλαμβάνει την ολοκληρωμένη επίγνωση του τί είναι ο φασισμός και ακόμα σημαντικότερα ποιά συμφέροντα έρχεται αυτός να υπηρετήσει. Συμφέροντα όπως ακόμα περισσότερη φτώχεια, πείνα, δυστυχία, μίσος, ξενοφοβία, ρατσισμό, ομοφοβία κλπ. Και όλα αυτά για να βγει ακόμα πιο κερδισμένο το κεφάλαιο σε βάρος των ζωών μας και του μέλλοντος μας.

Γι’ αυτό και δεν ξεχνάμε ποτέ ότι οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής και κάθε παρόμοιας οργάνωσης είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και το μαζικό κίνημα νεολαίας, εργαζομένων κλπ θα τσακίσει και αυτούς και το σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ 5:30 ΜΜ ΣΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ

Υποσιτισμός: Ζήτημα αδυναμίας ή συμφερόντων;

Διαβάζοντας το Scientific American του Αυγούστου θα βρει κανείς το ενδιαφέρον αυτό γράφημα με το αντίστοιχο άρθρο που αφορά δημοσίευση εργασίας του 2010.

Πρόκειται με λίγα λόγια για ένα γράφημα που δείχνει το ποσοστό παραγωγής προς ανάγκη σε τρόφιμα ανά χώρα (κλίμακα άξονα x, στο 1.0 έχουμε ίση παραγωγή με ανάγκη), το μέγεθος της χώρας (μέγεθος κύκλου) και το πόσο "ανεπτυγμένη" είναι (απόχρωση του μπλε).

Εύκολα φαίνεται πως η πλειονότητα των χωρών, με εξαίρεση κάποιες μικρές σε μέγεθος, εντασσόμενες στον υποανάπτυκτο/αναπτυσσόμενο κόσμο, παράγουν αρκετά παρά πάνω τρόφιμα από όσα χρειάζεται ο πληθυσμός τους. 

Το ερώτημα είναι: γιατί παρ' όλα αυτά υπάρχουν εκατομμύρια υποσιτισμένοι άνθρωποι στη Γη;

Είναι ξεκάθαρο σε καθένα πλέον πως το ζήτημα του υποσιτισμού δεν είναι ζήτημα αδυναμίας κάλυψης των αναγκών ή ελλειπούς κρατικής, φιλανθρωπικής ή οποιασδήποτε άλλης μέριμνας, αλλά καθαρά ζήτημα συμφερόντων.

Για το καπιταλιστικό σύστημα "χρήσιμος" θεωρείται ο άνθρωπος που συμμετέχει στη διαδικασία παραγωγής κέρδους. Με αυτό καταλαβαίνουμε πως άνθρωποι χωρών του λεγόμενου "τρίτου κόσμου", κάτοικοι χωρών στις οποίες δεν έχουν αποικίσει οι επιχειρήσεις τα εργοστάσιά τους, θεωρούνται περιττοί, άρα και χωρίς δικαίωμα στο δεδομένο για πολλούς άλλους πόσιμο νερό, φαγητό, σπίτι. Φέρνοντας το ζήτημα στη χώρα μας, αλλά και σε κάθε άλλη "ανεπτυγμένη" χώρα, βλέπουμε πως αντίστοιχα άχρηστοι για το σύστημα αυτό θεωρούνται οι άνεργοι. Εφόσον δεν προσφέρουν στην παραγωγική διαδικασία τους αφαιρείται το δικαίωμα στην υγεία, τη στέγαση, τη σίτιση. Με την κατάσταση αυτή για μπαμπούλα, όσοι τελικά εργάζονται, υπομένουν απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και άγρια εκμετάλλευση για να μη γίνουν.....περίσσευμα.

Είναι όμως πρέπον κοινωνικό φαινόμενο; Υπάρχει άχρηστος, περιττός, περισσεύων άνθρωπος; Ή μήπως χωράμε όλοι σε έναν καλύτερο κόσμο τον οποίο θα φέρουμε με τα χέρια μας;